Czy ktoś z kolegów podejmował próby elaboracji amunicji śrutowej w łuskach mosiężnych ? Wpadło mi ich trochę w ręce ale dla mnie to całkowita nowość. Część z nich ma gniazda na spłonki klasyczne część natomiast na spłonki typu berdan.

Ja nie elaboruje takiej amunicji, jednak wiem, że nie można używać eżektorów do dynamicznej ekstrakcji łuski. Nie wytrzymują.

Gdzieś był już temat odnośnie elaboracji takiej amunicji.
Jaki masz kaliber tych łusek i jakiej produkcji?
Najważniejsze to to, że trzeba samodzielnie dorabiać wszystkie przybitki bo średnica wewnętrzna łusek jest większa niż standardowych papierowych czy plastikowych.
Dane odnośnie zalecanych średnic masz w linku: http://www.trackofthewolf.com/List/Item.aspx/171
Najtrudniejsze to zamknięcie łuski, aby nie wysypywał się śrut przy strzale z drugiej lufy. Ja robiłem to najpierw wkładając dopasowaną przybitkę i zalewając lekko woskiem ale to nie sprawdzało się zbyt dobrze.
O wiele lepiej działały przybitki "nadwymiarowe" - minimalnie większe niż średnica zewnętrzna łuski.
Trzeba je było wciskać ubijakiem o średnicy ok. 1 mm mniejszej niż średnica wnętrza łuski i o zaokrąglonej krawędzi.
Wtedy z przybitki robiła się miseczka zwrócona brzegami w kierunku wylotu łuski.
To zalewałem też woskiem (ale minimalnie) a na stronach w USA wyczytałem, że można zamalować roztworem kleju z wodą (1:1). Ten ich klej to wygląda na odpowiednik naszego Wikolu.
Teraz nasze dawne eksperymenty pokrywają się z zaleceniami z USA ale my robiliśmy to metodą prób i błędów w czasach "przedinternetowych".
Naważki prochu i śrutu stosowałem takie jak podane na opakowaniu prochu Sokół z Pionek.

Dokładnie jak pisze poprzednik. Koledzy myśliwi z BY (Białoruś ) którzy elaborują nieco niechlujnie - nie polecają ładować mosiężnej na drugi strzał, bo się " drob` " wysypie.
Dawno temu (raczej dla "zabicia czasu" niż spektakularnych wyników) korzystając z wojłoków "Made in CCCP"- ktróre były byle jakie- nasączałem je gorącą stearyną. Na starej patelni topiłem stearynę i wrzucałem w to wojłoki. Do zaspłonkowanej łuski miarka prochu, ciasna tekturka, dwie ugotowane w parafinie przybitki wojłokowe, tekturka, śrut, tekturka, a na koniec jedna ugotowana przybitka - koniecznie przytrzymana metalowym ubijakiem aż stearyna wystygnie. Powstało w ten sposób kilka limitowanych edycji, ale d**y nie urywało więc odeszły w niepamięć.

Dzięki za podpowiedzi - łusek mam około 100 szt ka. 12x70 temat mnie zainteresował bo łuski są poprostu piękne
no i mam do nich spłonki berdana i prawie 2 kg prochu sokół - trudno cokolwiek powiedzieć o prochu bo z lekka starawy i jeszcze w oryginalnych strych opakowaniach - nie "zastępczych".

Ostatnio znalazłem na YouTube filmik co prawda o kal. 10 i czarnym prochu ale zasady te same.
https://www.youtube.com/watch?v=VI47bl2h0cU